Zaferimiz, Özgürlüğümüz ve Şehitlerimiz…

14 Ağustos 1992 şafağı tanklar girince Sohum’a, kartal bakışlı lider kurmaylarının gözüne baktı tek tek. Tek bir söz çıktı ağzından, tek ve net: Direniyoruz. Evet, Vladislav Ardzınba’ydı o kartal bakışlı lider. Gözleri şimşek oldu çaktı ve yurtsever gençlerimizin yüreğini ateşledi. Ve KrasnyMost’ta, yani KızılKöprü’de, tankların karşısına dikilip tetiği ilk çeken 18 yaşında bir cesur yürek, direnişi başlatmıştı…

Ve direniş başlamışsa Sohum’un ortasında, Abhazya’nın her köşe-bucağından en yiğitler, en cesurlar, en yurtseverler öne atılır. Ve dedeler, nineler alabaşa’larını (baston’larını) kaldırıp çocuklarına, torunlarına yol gösterir: Haydi direnişe… Ve analar, babalar ses verir: Haydi vatanı korumaya… Savaş başlamıştır, Abhazya’nın yüreğinde…

Ve savaş başlamışsa Kafkasya’nın bir yurdunda, teklifsiz bir hazırlık başlar Kafkasya’nın diğer yurtlarında. Ve hemen ertesi gün gönüllüler çıkar yola; Çerkesk’den, Maykop’tan, Nalçik’den, Grozni’den… Diyaspora eklenir; Türkiye’den, Suriye’den, Mısır’dan, Ürdün’den… Gönüllüler akar Abhazya’ya gün be gün. Dostlar gelir; Krasnodar’dan, Moskova’dan, Leningrad’dan, Kazan’dan…

Kardeşler saf tutar cephelerde, dostlar saf tutar…

Ve zafer kazanılır… ve özgürlük. 30 Eylül’de kazanılan bu zafer bin yıla bedel bir zaferdir ve bin yıla değer bir özgürlük. Bu zafer gururumuzdur, onurumuzdur ve geleceğimizdir. Bu zaferi mümkün kılan tüm kahramanlarımızı, kartallarımızı saygıyla ve minnetle anıyoruz.

30 Eylül (1993), Abhazya’nın zafer ve özgürlük günüdür; Abhazya’da ve Kafkasya’da kazandığımız gün… 30 Eylül zaferi yurtseverliğin, dostluğun, kardeşliğin, vefanın ve fedakarlığın destanıdır. Bu zafer tüm Kuzey Kafkasyalı’ların, anavatan ve diyasporanın ortak zaferidir. Bu zafer birlikte olmanın, birlik olmanın zaferidir. Bu zafer hepimizin, kutlu olsun…

Kaynak: Ayaayra